خداحافظی با دوران بارداری ( دلم برای این دوران تنگ می شه )

کیان عزیزم ، امروز 5 اردیبهشت ماهه و فقط 7 روز دیگه باقی مونده .

کیان عزیزم چقدر منتظر دیدنتم ، چقدر منتظرم بغلت کنم ، ببوسمت .

راستشو بخوای خودمو تو روز 12 اردیبهشت تصور می کنم ، اتاق عمل و دیدنت برای اولین بار . بهش که فکر می کنم ضربان قلبم می ره بالا .

دعا می کنم همه کسایی که منتظر تجربه این حس هستند هر چی زودتر تجربش کنن . حس مادر شدن هر لحظهش قشنگه .

خدایا هر زنی که دوست داره مادر بشه و منتظر که تو بهشون این هدیه رو بدی ، بیشتر  از این منتظر نزار و بهشون یه فرشته هدیه کن .

کیان عزیزم ، هر شب با بابایی صحبته اینکه تو چه شکلی هستی ؟

واقعاً شبیه کدوممون هستی عشقم ؟

دیروز برای آخرین بار از دوره های ویزیت دکتر ( قبل از بدنیا اومدنت ) ، رفتم مطلب دکتر بهمنی و صدای قلبتو شنیدم  الهی قربونت برم پسرم .

بعدش با عمو امید و زن عمو فروغ رفتیم هفت حوض .

آخه با سحر جون ( مامان آمیتیس) قرار داشتم ( به سحر جون زحمت دادم برگه بیمه رو ببره اداره بیمه ) وای اگه بدونی از اینکه نمی تونستم آمیتیس بغل کنم حسرت خوردم آخه تو وروجک تو دلمی .

عسلی شده برای خودش . سحر جون یه هدیه خوشگل برات خریده . ببین چه نازه . ( دستش درد نکنه )

خاله سحر با ذوق ، یکی از عکس های آمتیس و گذاشته بود تو جعبه کادوت ( ببین چه خانمیه )

کیان عزیزم ، این کفش روفرشی ها رو هم عمو امیدت زحمت کشیده برات آورده ( دستشون درد نکنه )

کیان عزیزم ،  به امید در آغوش کشیدنت

خداحافظ فرشته ی عزیزم .